Ik wil jullie iets vertellen

Ik heb een relatie met Peter, dit al weer bijna 8 jaar ondertussen. Peter is ietsje ouder dan dat ik ben, noem het maar een flink leeftijdsverschil, een klein detail in onze relatie. Peter heeft ook een zoon, mijn grote stiefzoon is alweer bijna 17! Eigenlijk is onze leven op dit moment heel goed, iedereen is blij, gaat lekker.. We hebben een gezellige hond, leuke camper, fijn huis,  en afgezien van het winnen van een giga geldbedrag, weinig onrealistische dromen. Tevreden met ons leven, en waren niet perse op zoek naar uitbereidingen of verandering.

Iets dat bij mij normaal gesproken om de 27/28 dagen gebeurd. Moet ik wel bekennen dat het het laatste jaar een beetje rommelig verliep, ik sloeg wel eens een ongesteldheid over, en de logica was soms even verdwenen. Hierdoor toch het afgelopen jaar een paar testjes gedaan om wat zekerheid te krijgen, maar altijd 1 uur na de test werd ik ongesteld. 27/28 dagen hield ik mij toch wel voor, tot mijn maandelijkse periode wéér niet kwam, en ik de test ook maar voor mij uit bleef schuiven.

Op vrijdag tegen mijn vriend gezegd die ’s avonds weg moest dat ik toch maar ging testen na 5 dagen over tijd te zijn, zou wel niks aan de hand zijn, als hij weer thuis kwam zou ik hem dat meedelen..

Zo zenuwachtig als ik elke keer in mijn leven ben geweest met een test, zo relaxed was ik deze keer eigenlijk. Er zou wel helemaal niks aan de hand zijn. Toch kon ik niet wachten om de test te doen. Hij was nog geen 2 minuten weg, en ik stond met een positieve test in mijn handen. SHIT..

Ik heb nog nooit twee streepjes op een test gehad, maar ik wist meteen wat dit betekende, waarom moest ik dit nou zo nodig doen terwijl ik alleen was? Ik had beloof hoe dan ook niets over de test te Appen, aangezien dat niet handig was. Maar boy wat vond ik het moeilijk om het voor mijzelf te houden..

Rond middennacht kwam mijn vriend weer thuis, en het leek wel een eeuwigheid. Aan de ene kant wilde ik het echt heel graag vertellen, maar aan de ander kant kon ik het ook niet lang genoeg uitstellen. Wanneer ik het zou vertellen, zou het ‘echt’ zijn. Dat vond ik doodeng.

Hij was net zo van slag als ik, en had dit ook niet zien aankomen. Hij had stiekem wel verwacht dat ik iets zou laten doorschemeren via de app, maar dat deed ik niet dus hij schrok wel even. Gelukkig waren wij beide heel moe, en voelde allebei niet de behoefte om er heel lang over door te praten. We moesten dit écht even laten bezinken.

We hebben het echt moeten laten bezinken, en het was voor ons beide erg lastig, omdat we elkaar niet wilde kwetsen met gedachtes. Gelukkig konden wij beide ons hart luchten bij iemand die heel dichtbij staat, dit zorgde voor het uitspreken van wensen die stiekem verstopt zaten, omdat het toch niet in de ‘planning’ stond.

We kwamen gelukkig ook allebei tot de zelfde conclusie, we wilden heel erg graag een kindje van elkaar.

In een normale volgorde zouden we vanaf dat moment heel erg ons best moeten gaan doen en oefenen, maar schijnbaar deden we dat al 8 jaar.

Ik wil jullie iets vertellen.

Ik ben zwanger, wij krijgen een kindje..