Something Personal – Ik zou graag iets met jullie delen

De laatste tijd ben ik onbedoeld afwezig geweest op Tjuly.nl graag wil ik jullie uitleggen wat daar de rede van is. Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben komt er nagenoeg nooit iets persoonlijks online. Dit blijft toch een moeilijke stap, om je eigen leven zo bloot te geven. Wel is het soms iets waar je behoefte aan kan hebben. In een post rond het nieuwe jaar heb ik een paar zinnen geschreven over mijn vriend, hij heeft de ziekte van lyme. Dit weten wij nu al een paar jaar, samen proberen wij er het beste van te maken. En hard terug te vechten!

Het blijft een hele vervelende en moeilijke ziekte, waarvan je al ontzettend veel geluk voor moet hebben om uiteindelijk de diagnose te krijgen. Elke dag zijn wij hier mee bezig, het veranderd dan ook echt alles. Alles wat je normaal als gewoon ervaart, wordt een opgave. Ook mijn leven is hierdoor behoorlijk veranderd, ondanks dat zelf ik alles kan. Hakt het er psychish wel in, het is keihard als je iemand niet kan helpen. Ik doe wat ik kan, al is het soms alleen maar even een steunpilaar zijn.

Graag wil ik met jullie het verhaal delen van mijn vriend, maar daarmee dus ook mijn leven. Something Personal… Ik heb een stukje van zijn/ons verhaal neergezet, mocht je het hele stuk willen lezen. Dan kun je hier terecht Ikheblyme.nl De bedoeling is om mensen te laten weten, dat je er nooit alleen voor staat!

Dit is zijn verhaal over de ziekte van Lyme.

In 2010 begon ik vreemde dingen te voelen in mijn lichaam, totaal niet wetende wat er aan de hand kon zijn. Ik voelde mij de laatste tijd wel vaker niet lekker, maar zoals de meeste mensen dacht ik ‘dit gaat wel weer voorbij’ en ik ging gewoon door met alles wat ik deed.

Zomer 2010 begon ik regelmatig flauw te vallen zonder dat daar een aanwijsbare rede voor was. Zoekende naar een verklaring, dacht ik nog misschien is het stress, aangezien we net een huis hadden gekocht. Net een zware verbouwing achter de rug, terwijl ik ook gewoon op mijn werk moest verschijnen. Mijn verklaring was dus stress in combinatie met oververmoeidheid.

Dit heb ik een jaar door laten gaan. Wat in mijn geval inhield, vreselijke stekende hoofdpijnen waar je U tegen zegt, regelmatig flauwvallen, continue duizelig, slecht zien, vlekken voor mijn ogen, niet meer kunnen lezen, rare tonen in mijn oren, spierkrampen in mijn armen maar ook in mijn keel, waardoor ik slecht kon slikken. Wat een zeer pijnlijke keel opleverde. Dit is nog maar een kleine opsomming van de vreemde dingen die ik voelde.

Al deze vreemde dingen gaven mij een grote onzekerheid. Van iemand die volop in het leven stond, werd ik iemand die niets meer durfde te ondernemen. Al helemaal niet meer alleen, zelfs alleen naar de supermarkt was er voor mij niet meer bij. Alles was een grote opgave.

Uiteraard ben ik uiteindelijk naar mijn huisarts gegaan, deze heeft mij door verwezen naar de neuroloog. De neuroloog heeft allerlei testjes gedaan, zijn conclusie was; ik ben een voor zover zijn vakgebied reikt een gezonde man! Hij was zeer tevreden over de dingen die ik wel en niet kon doen. Ik werd doorgestuurd naar de longarts. De longarts had het gelukkig heel snel gevonden! Ik ben een roker, en dat is de rede van dit alles! Wel was er nog één mogelijke oorzaak, hyperventilatie. De testjes gedaan (waar wél drie maanden overheen moest gaan) En ja hoor! Alles wat ik voelde was gemakkelijk op te lossen. Als ik even zou stoppen met roken én ademhalingsoefeningen zou doen, dan was alles binnen no time opgelost. Dit hele traject heeft mij zo’n anderhalf jaar gekost. Lees hier verder! Ikheblyme.nl